我把痴心守成了笑话我把真心当成了傻瓜
[wŏ bă chī xīn shŏu chéng le xiào huà wŏ bă zhēn xīn dāng chéng le shă guā]
Reflects on bitter experiences of true love turned into mockery. Expressing deep disillusionment, where honesty becomes a subject of ridicule or foolishness.